Kitap: Firefight
Orijinal Adı: Firefight
Yazar: Brandon Sanderson
Yayınevi: Dex Kitap
Çeviri: Taylan Taftaf
Yayın Tarihi: 2015
Sayfa Sayısı: 512
Tür: Young Adult, Fantasy
Yeni neslin en büyük fantastik yazarı olarak kabul edilen Brandon
Sanderson anti-kahramanların destanını yazmaya devam ediyor.
Asilerin bir Yüksek Epik öldürmesi imkansız derlerdi; ta ki David
yenilmez, ölümsz ele geçirilemez Steelheart’ın sonunu getirene dek...
Bu inanılmaz gelişmenin ardından David’in kafasında yeni sorular
belirdi. Hem de büyük sorular... Ama yanıtları Newcago’da kimsede bulamıyordu.
Manhattan’daki Yeni Babil ona bazı yanıtlar sunabilecek gibiydi.
Yüksek Epik Regalia tarafından yönetilen Yeni Babil, onu yanıtları
bulmaya yöneltti. Bir Yüksek Epik’in hüküm sürdüğü başka bir şehre
girmek kumar olsa da David bu riski almaya hazırdı.
Çünkü Sttelheart’ı öldürmek, David’in kalbinde bir boşluk
oluşturmuştu. Bir zamanlar intikam hasretinin barındığı bu boşluğu
başka bir Epik’le, Firefight’la doldurdu ve bir Yüksek Epik’i
öldürmekten daha karanlık, daha tehlikeli bir amacın peşine düştü.
Çok satanlar listelerinde bir numaraya yükselen Steelheart’ın
ardından gelen Firefight’la soluk kesen macera hızını hiç kaybetmeden
sürüyor.
(Tanıtım Bülteni)
(Tanıtım Bülteni)
Steelheart yorumum:
http://mosepati.blogspot.com.tr/2016/03/steelheart-reckoners-1-brandon.htmlSteelheart'ın sonunda şaşırtıcı olaylar olmuş, ikinci kitap için çok heyecanlanmıştım; beklentim fazlaydı ancak kitabın sonuna yaklaşığında " nasıl hiç bir şey olmadan kitabı bitirmeyi başarabiliyor?" diye sordum kendime. Tabi ben de o kadar sıkıldığım, durağan bir kitabı nasıl bitirebildim?
Steelheart'ın sonunda ben beklediğim süper kahramana kavuşmuştum. O kişinin ismini vermeyeceğim ama her fırsatta otoritesinin sorgulanması, burnunun dikine gidilmesini okumak hoşuma gitmedi. Başına buyruk davranışlara, plana sadık kalınmamasına, insanların hayatı öncelikli unsur iken sürekli ilk akla gelenin yapılması; özellikle bu baş karakterse okumayı güçleştiriyor.
Bu kitapta yine metafor konusunda yeteneksiz olan David ile karşılaştık. Yazar beni duymamış olacak ki devam ettirmiş bu özelliğini. Acilen metafor yapamamayı kesmesi lazım. Kitap boyunca bu çabasını okumak beni çok yordu. İlginçtir ki düzgün ve anlaşılır bir metafor örneği okuduğumuzda, yazar bunu fark etmemiş olacak ki üzerinde hiç durulmadı.
Bu yapacağım eleştiri yayınevine. Kitabın baskısına değinmeyeceğim herkes aynı konulardan şikayet ediyor zaten . Ama 'gene' kelimesinin ne kadar kullanıldığının farkına varmadınız mı? Yine, tekrar... Bunlar daha iyi alternatif olacak eş seslileriyken neden duymaya pek alışık olmadığımız ve kulağa da bana göre fonatik olarak iyi gelmeyen kelime kullanılmış tekrar tekrar.
Kitabın son 20 sayfası iyiydi. Bayağı heyecanıydı ve 3. kitaba topu atmıştı. Ancak koskoca kitap benim için okuması zor, sıkıcı, sürünen bir kitapken nasıl sırf sonu heyecanlıydı diye kitabı sevebilirim ki? Ayrıca en sevdiğim yazarların arasına Mıstborn serisiyle hemen giren Brandon Sanderson'ın kitabını beğenememiş olmam kendimi bile kötü hissettiriyor. İlk kitabı o kadar iyi iken yazar bu kitapta aynı tempoyu sürdürememiş. Tabi ki karakterlerle de ilgili bir sorun var.
Puan:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder